در سایه‌روشنِ ماه و میله ها تاخن به رخسارِ دیو،
دوشنبه, ۲۱ فروردين ۱۳۹۶، ۰۸:۲۱ ق.ظ
در سایه‌روشنِ ماه و میله ها
تاخن به رخسارِ دیو،
چوب خط به خواب دیوار کشیده ام.
نترس!
من شریکِ هر شبِ گریه های توام .
نترس!
از این دفترِ نانوشته نترس!
خواه ناخواه ورق می خورد این واژه این کتاب !
تنها از این ترکه تراش بی پرده بپرس:
یک مشق را مگر،
چند بارِ بی دلیل خط می زنند ،
که ما باید باز
با چشمِ بسته و دستِ شکسته
تاوان نویس تنهایی تو باشیم ؟!
تا کی ...؟
سیدعلى صالحى
۹۶/۰۱/۲۱