دستهایت دو جوجه گنجشکند بازوانت دو شاخه ی بی جان

دستهایت دو جوجه گنجشکند بازوانت دو شاخه ی بی جان
ساق تو ساقـــه ی سفیـدی کــــه  سر زده از سیاهــــی گلدان

میوه های  رسیده ای  داری پشت  پیراهن  پر  از  رنگت
مثل لیموی تازه ی شیراز روی یک تخته قالی  کرمان

فارغ از اختلاف «چپ» با «راست» من به چشمان تو می اندیشم
ای  نگـــاه  همیشه  شکاکت ائتلاف فرشتـــه  با شیــــطان

فال می گیرم و نمی گیرم پاسخـــی در خور سوال اما
چشم تو باز هم عنانم را می سپارد به دست یک فنجان

با همین دستهای یخ بسته ، می کشم ابروی کمانت را
تا بسوی دلـــم بیندازی  ، تیــــری از تیــرهای تابستان

در  تمام  خطوط  روی  تو چشم  را  می دوانم و هر بار
خال تو خط سیر چشمم را می رساند به نقطه ی پایان

غلامرضا طریقی