دلم گرفته،هوای بهار کرده دلم

دلم گرفته،هوای بهار کرده دلم
هوای گریهٔ بی اختیار کرده دلم

رها کن از لبِ بام آن دو بافه گیسو را
هوای یک شبِ دنباله دار کرده دلم

بیا!بیا! که برای سرودن بیتی
هزار واژهٔ خونین قطار کرده دلم

به هر تپش که نفس تازه میکند باری
مرا به زیستن امیدوار کرده دلم

کنون که آخر پیری!نمانده‌ دندانی
غزالِ خوش خط و خالی شکار کرده دلم

بخند! ای لبِ خونین! لبِ ترک خورده!
دلم شکسته،هوای انار کرده دلم...

سعید بیابانکی