دل که میگیرد هوای چشم ها بارانی است

دل که میگیرد هوای چشم ها بارانی است

دل گرفتن قسمتی از خصلت انسانی است

دل که میگیرد هزاران بیت میگویی ولی 

واژه هایت هم اسیر نکبت و ظلمانی است

دل که میگیرد زلیخا هم اسیر عشق نیست

بلکه یوسف خسته از بوی خوش کنعانی است

دل که میگیرد دگر تلمیح ها بی فایدست

آه،،،اسماعیل هم در شعرها قربانی است

دل که میگیرد شراب و ساز هم بی فایده ست

ساقی و میخانه و مستیِ می هم فانی است

دل که میگرد سکوت ست و سکوت ست و سکوت

حرفها داری ولی در کنج دل زندانی است

وای بر این دل که حتی در گرفتن های او

خواب های ساکت مرداب هم طوفانی است

محمد جواد شاه بنده