دیوار...میخِ تیز...تَرَک...در...وَ بعد از آن

دیوار...میخِ تیز...تَرَک...در...وَ بعد از آن
شعله...سه آیه...سوره ی کوثر وَ بعد از آن
کوچه...غروب...بالِ کبوتر....وَ بعد از آن
خونابه....گوشواره ی مادر...وَ بعد از آن....

"تصویر خاطراتِ لگدمالِ مجتباست"

در امتداد سنگیِ دیوار تا شدن
در کوچه ها به ساحتِ مادر عصا شدن
با گریه هی نشستن و...با بغض پا شدن
یک جمله آاااه: "شاهدِ صد کربلا شدن"

"تقدیرِ زخم خورده در احوال مجتباست"

هر شب به یاد ضربه ی سنگینِ بی هوا
لبریز اشک...هق هقِ مردانه....بی صدا
سی سالِ بعد....زخمِ سلامِ مغیره را...
فریادِ کودکانه ی آن روزِ کوچه ها

"تلفیق در دقایقِ هر سالِ مجتبیاست"

چشمان خیس... حسرت یک لحظه خواب داشت
جعده که رفت...فاطمه قلبی کباب داشت
حتی " عروسِ فاطمه" چشمی پر آب داشت
ای کاش لااقل زنی همچون "رباب" داشت

این آفتاب "سایه ی" اقبال مجتباست...

 ظهیر مومنی