رنگ ز رخ پریده ی ما را کسی ندید

رنگ ز رخ پریده ی ما را کسی ندید
این مرغ پرکشیده ی ما را کسی ندید

چون دود در سیاهی شب گم شد از نظر
خواب ز سرپریده ی ما را کسی ندید

بسیار صید جسته که آمد به جای خویش
اما دل رمیده ی ما را کسی ندید

پنهان ز چشم غیر به کنجی گریستیم
اشک به رخ دویده ی ما را کسی ندید

اغیار محو چاک گریبان او شدند
پیراهن دریده ی ما را کسی ندید

خاری که رفته بود به پا زود چاره شد
خار به دل خلیده ی ما را کسی ندید

گلچین رسید و دست به یغما گشود و رفت
گل های تازه چیده ی ما را کسی ندید

مانند نخل موم که بندد ثمر به خود
یک میوه ی رسیده ی ما را کسی ندید

دامان تر به اشک ریا پاک شسته شد
کالای آبدیده ی ما را کسی ندید

دیوان عمر را دو سه روزی ورق زدیم
ابیات برگزیده ی ما را کسی ندید...

محمد قهرمان