ز خار زار تعلق کشیده دامان باش

ز خار زار تعلق کشیده دامان باش
به هر چه میکشدت دل از آن گریزان باش..

قد نهال خم از بار منت ثمرست
ثمر قبول مکن سرو این گلستان باش

درین دو هفته که چون گل درین گلستانی
گشاده روی تر از راز می پرستان باش

تمیز نیک و بد روزگار کار تو نیست
چو چشم آینه در خوب و زشت حیران باش

کدام جامه به از پرده پوشی خلق ست
بپوش چشم خود از عیب خلق، عریان باش

درون خانه ی خود هر گدا شهنشاهست
قدم برون منه از حد خویش، سلطان باش

خودی به وادی حیرت فکنده است تورا
برون خرام ز خود خضر این بیابان باش

ز بلبلان خوش الحان این چمن صائب
مرید زمزمه ی حافظ خوش الحان باش

حافظ