شعر نگویم مگر برای دل تو

شعر نگویم مگر برای دل تو

گل نفشانم مگر به پای دل تو

 

با تو دلم در هوای هیچ دلی نیست

بی تو دلم می‌کند هوای  دل تو

 

جان و جهانِ منی و جانِ جهانی

ای همه جان و جهان فدای  دل تو

 

آینه‌ای، روشنی و پاک‌نهادی

آینه شد روشن از صفای دل تو

 

بهر دل دردمند غمزده من

نیست دوایی به‌جز دوای دل تو

 

از دلِ دریا و آسمان و در و دشت

می‌شنوم نغمه و نوای دل تو

 

کافر عشقم اگر دمی بگزینم

مهر دل دیگری به‌جای دل تو

 

گر نکنی سوی من ز لطف نگاهی

دست من و دامن خدای دل تو

 

پنجره‌ای باز کن، چو در نگشودی

حلقه به در می‌زند گدای دل تو

غلامعلی حداد عادل