صد چشمه درخشید از این خُم به مقامت

صد چشمه درخشید از این خُم به مقامت

تا نور تو را داد از آفاق سلامت

"خاتم" به تو بخشید و تو را خواند امامت

خُم ها هم خوردند به هم " یار سلامت "

"الیوم " ربوده ست دل ِ پیرو جوان را

"اکملت لکم" ساحل امنی ست جهان را

این عطر خوش کیست که چون عطر مسیحاست ؟!

از هر طرفی می نگری  "عشق " چه زیباست

این نور که روشنگر تاریکی شبهاست

آرامش بعد از دلِ طوفانی دریاست

هم قافه دار ِ دل و هم قافله سالار

مأنوس به نور بَصَرو عالم اسرار

سر سلسله ی طره فشانان ِ بهار است

ناز نفس یار چه تأثیرگذار است !

لبخند ملیحش هوس باغ انار است

خوشبخت کسی که به نگاه ِ" تو" دچار است

خورده گره این شعر به آغاز سلامت

پایان ، بگشاید گل ِ لبخند ، کلامت

تابیده افق تاب و تب ِ حیدریت را

لرزیده جهانی رجز خیبریت را

گل داده محبت گلِ انگشتریت را

عالم به سراپرده زده دلبریت را

اشک است که تبخیر شد از فرطِ خجالت

کوه ست که صدپاره شد از نقل حکایت

گرچه لب ِتو شهره ی شیرین سخنی بود

خوناب ِ سرت مشق ِ عقیق یمنی بود

آمیخته با سوره ی مکی مدنی بود

شق القمرت آیتی از عشق غنی بود

عشق است گره خورده به لطف تو به ذاتم

شاعر شده ام اشک بریزد کلماتم

تا آب برآتش اثری داشته باشد

مهتاب از این سو گذری داشته باشد

بایست در آیینه سری داشته باشد

این شمع سر شعله وری داشته باشد

بیچاره دلی کز تو درآن دل اثری نیست

خون جگرو چشم ترو نامه بری نیست !

سید مهدی نژادهاشمی