غزل ترین غزلم چشم پر عطوفت توست
سه شنبه, ۵ مرداد ۱۳۹۵، ۱۱:۱۵ ب.ظ
غزل ترین غزلم چشم پر عطوفت توست
رساترین سخنم جلوه های قامت توست
تو مثل آیه، بلندی بزرگ و والائی
دلم به مسجد شب سرخوش از تلاوت توست
فضای خاطر من از سپیده لبریز است
سپیده ای که به اندازه ی لطافت توست
بهار بی تو ندارد نشان که در این دشت
فرود قافله ی فرودین به دعوت توست
به روی هیچکسی غیر من گشوده مباد
در بهشت که آغوش پر محبت توست
عمران صلاحی
۹۵/۰۵/۰۵