فکر بلبل همه انست که گل شد یارش

فکر بلبل همه انست که گل شد یارش
گل در اندبشه که چون عشوه کند درکارش

دلربایی همه ان نیست که عاشق بکشند
خواجه انست که باشد غم خدمتکارش

جای انست که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف می شکند بازارش

بلبل از فیض گل اموخت سخن ورنه نبود
این همه قول وغزل تعبیه در منقارش

ای که در کوچه معشوقه ما می گذری
برحذر باش که سر میشکند دیوارش

ان سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هرکجا هست خدایا به سلامت دارش

صحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ای دل
جانب عشق عزیز است فرو مگذارش

صوفی سرخوش از ین دست که کج کرد کلاه
به دو جام دگر اشفته شود دستارش

دل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود
ناز پرورد وصالست مجو ازارش

حافظ