قرار بود مرا جاده با تو جور کند

قرار بود مرا جاده با تو جور کند
نه اینکه از تو مرا لحظه لحظه دور کند!

تو بی من آمده بودی ولی قرار نبود
از این مسیر فقط یک نفر عبور کند

«دچار آبی دریای بیکران»¹م و عشق
خدا کند که مرا ماهی صبور کند!

نَمی از این همه باران در آسمان تو نیست
مگر به فکر من این ابرها خطور کند!

ببین! من از دل تاریک غار تنهایی
گریختم که مرا نور عشق کور کند

بس است هرچه کشیدم! دلم نمی خواهد
کتاب خاطره ام را کسی قطور کند

دوباره از دل تنگم قطار می گذرد
که کوه عشق مرا خالی از غرور کند

قطار می گذرد تا هزار خاطره را
بیاورد جلوی چشمم و مرور کند

چقدر جاده حقیر است! شاید آمدنت
من و تو را بیش از اینکه هست دور کند

آرش فرزام صفت