قلم به دست می برم تو را نشانه می کنم

قلم به دست می برم تو را نشانه می کنم

چه بی بهانه ماه من تو را بهانه می کنم 

نوا شدی برای من چه دل فریب شد تنت

ببین چه عاشقانه من تو را ترانه می کنم

غزل غزل دویده ام به اعتماد بودنت

و خط به خط برای تو غزل جوانه می کنم

تویی تمام حادثه به عاشقی به گل قسم  

به حرف حرف دفتری که جاودانه می کنم

نیاز من و ناز تو همیشه مبتلای توست

نکن از آتشم گریز اگر زبانه می کنم

خلوص من به قدمت تمام شاعرانه هاست

سفر به عمق حسّ تو کبوترانه می کنم

بیا فقط ببین که من نگاه عاشقانه را

برای گریه کردنت چگونه شانه می کنم 

علی نیاکوئی لنگرودی