ماندن میان ِ برزخ این کفر و دین خوش است

ماندن میان ِ برزخ این کفر و دین خوش است 
لب را سپردن به لب آتشین خوش است 
بگذر از این طرف که هزاران هزار سال 
در انتظار تو بکند دل , کمین ,خوش است 
قلب مرا جدا کن و از سینه ام بکن 
مفت تو دست شستن کوه از نگین خوش است 
اصلن میان این همه افکار خوب و بد 
دل بردن تو با هوسی دل نشین خوش است 
بنشین میان هر غزلم یا که قد بکش 
روییدن درخت در این سرزمین خوش است 
لایمکن و فرار از این عشق , همچنان 
ماندن میان این قفس آهنین خوش است 
,
دامن بگیر !پشت سرت میدوم که این 
دست نیاز بردن ِ بر آستین خوش است 
,
تن میزنم به گرمی آغوش تو اگر 
جان دادن دوباره ی من اینچنین خوش است 

سید مهدی نژادهاشمی