ماه کامل شده و چشم به "تو " دوخته است

ماه کامل شده و چشم به "تو " دوخته است

آسمانت ، چِقَدَر معجزه افروخته است

دست در دست ِ محمد (ص) شده ای عالم تاب  

آینه روشنی از روی تو آموخته است

شکراندر شکرِ خواجه ی شیراز "تویی"

بس که شیرین سخنی از لبت اندوخته است

باب دل نیست اگر شعر نگوید از "تو"

وصف زیبایی تو کار ِ دل ِ سوخته است

معرفت از قدوبالای تو آموخته شمع

شعله ی عشق اگر بر سرش افروخته است

یوسفی ، یوسف این برکه ی مهتاب  اگر

هیچ کس عشق تو را جز به تو نفروخته است

.

گره از بال و پر شب زده ی من بگشا

بخت هم بی نظر لطف تو پا سوخته است

شأن وصف تو کجا ؟! این دل دیوانه کجا ؟!

آخر شعر اگر لب به لبم دوخته است

روزی عشق تو را گرچه دل اندوخته است

شرم دارم که نگویم

                     جگرت سوخته است !

سید مهدی نژادهاشمی