ما می توانستیم زیباتر بمانیم

ما می توانستیم زیباتر بمانیم
ما می توانستیم عاشق تر بخوانیم

 ما می توانستیم بی شک ... روزی ... اما
 امروز هم آیا دوباره می توانیم ؟

ای عشق ! ای رگ کرده ی پستان میش مادر
 دور از تو ما ، این برگان بی شبانیم

 ما نیمه های ناقص عشقیم و تا هست
 از نیمه های خویش دور افتادگانیم

 با هفتخوان این تو به تویی نیست ، شاید
ما گمشده در وادی هفتاد خوانیم

 چون دشنه ای در سینه ی دشمن بکاریم ؟
 مایی که با هر کس به جز خود مهربانیم

 سقراط را بگذار و با خود باش . امروز
 ما وارثان کاسه های شوکرانیم

 یک دست آوازی ندارد نازنینم
ما خامشان این دست های بی دهانیم

افسانه ها ،‌میدان عشاق بزرگند
 ما عاشقان کوچک بی داستانیم

حسین منزوی