من و شب دوست پنهان همیم

من و شب دوست پنهان همیم

سالها عاشق و بیمار همیم

گرچه روز آمده و فاصله انداخته است

ما ولی دائما اندر پی دیدار همیم

چونکه شب میرسد آغوش به من وا بکند

گوید ای خسته بیا، ما قَدِ آغوش همیم

تا دم صبح نشستیم و زهر جا گفتیم

شب و من هردو غریبیم و تسلای همیم

کَس به جز شب که ندانست غم و درد مرا

ما گرفتار هم و گوش به فرمان همیم

هرچه من با شب و شب با دل من واگوید

سر به مُهرَست که ما محرم اسرار همیم

ندهم یک سر سوزن زوجودش به کَسی

شب و من ناب ترین عاشق و معشوق همیم

گر شبی شب برود، من بروم، وای به ما

شپ و من هردو همان نیمه پنهان همیم