موج گل بی تو خار را ماند

موج گل بی تو خار را ماند
صبح ، شبهای تار را ماند

بی فسون نشاط خون شده ام
نشئه من خمار را ماند

چشم آیینه از تماشایش
نسخه نوبهار راماند

زندگانی و گیر ودار نفس
عرصه کار زار را ماند

گل شبنم فروش این گلشن
سینه داعدار را ماند

دود اهم ز جوش داغ جگر
نگهت لاله زار را ماند

تا نظر باز کرده ای  هیچ است
عمر برق شرار را ماند

مژه وا کردنی نمی ارزد
همه عالم غبار را ماند

محو یاریم و ارزو باقیست
وصل ما انتظارا ماند

بی تو اغوش گریه الودم
زخم خون در کنار را ماند

سایه را نیست افت سیلاب
خاکساری حصار را ماند

نسخه صد چمن زدیم به هم
نیست رنگی که یار را ماند

مژه خون فشان بیدل ما
رگ ابر بهار را ماند

بید دهلوی