می خندیدیم اما چه کسی می دانست

می خندیدیم اما
چه کسی می دانست
کدام یک از ما

شاداست؟!
از ما که فقط خدا می داند

چند رنجوری،
چشمهایمان را دست به دست می کردند
 تا
تحویلشان دهند به بغضی  دیگر .
 آخرین خنده ی شما
چند دهن ، پیش بود؟

حال کدام یک از ما  خوش بود ؟
از ما که بسیار بودیم
وبرداشته بودیم دلشوره هایمان را
زده بودیم به خیابان

هر چند انعکاس چراغهای نئون
روی ظروف و پیراهن  ها هم حتی
نتوانسته بود
این فکر را
از سرم
سرم را ازین فکر
دور کند:

 ساقه های ساده ی دستانمان چه خواهد شد؟
ساقه های دستانمان چه خواهد شد ؟

رویا شاه حسین زاده