ناله کن آه ای دل من ناله کن
ناله کن آه ای دل من ناله کن
در هجوم دردها بر سینه ها
بر وداع قلب ها با قلب ها
در شکست سینه ها از کینه ها
برخزان عشق، برپایان مهر
بر افول راستی، آزادگی
در کمینگاهی که نامش زندگی است
برفنای رادمردی، سادگی
در عزای عزت انسان نشین
ای دل زخمی، دل تنهای من
بر مزار مردمی اشکی فشان
چشم من، ای چشم خون پالای من
ای قلم ، ای دست، ای شعر، ای زبان
پرده گیر از چهره صهیون و صلیب
داستان غربت انسان سرای
در هجوم تیغ و تزویر فریب
داستان پرداز عصر بی کسی است
آدمی در غزه و قدس و عراق
بر گلوها تیغ خودکامان قرن
در سبوها زهر بیداد و نفاق
غرب! ای فربه شده از خون شرق
چیست جز انسان شکاری کار تو
اینک اینک فتنه صهیونیان
داغ ننگی تا ابدی بر روی تو
نامتان چنگیز را تطهیر کرد
رسم آن خون ریز را از یاد برُد
تیرتان، تزویرتان، تقدیرتان
فتنه چنگیز را از یاد برد
آی دژخیمان عالم شرمتان
ای سرمداران بی غم وای تان
خون قارون است در جسم شما
خون آتیلاست در رگهای تان
کیستید ای مردمی گم کردگان
ای شرف سیلی خور دستان تان
از کدامین دین فرمان می برید
با کدامین دد بود پیمان تان
ناله ام از نای خشم آگین بر آی
از درون سینه توفانی ام
تا برآشوبد زمان از شورش ام
تا زمین خیزد به هم پیمانی ام
ای سیه روزان و محرومان خاک
آنک آنک مهدی! آنک رست خیز!
ای ستم کاران و خون ریزان عصر
پاسخ هر زخم صد شمشیر تیز
حمید سبزواری