نصیبم از تو به جز قلب پاره پاره چه بود؟

نصیبم از تو به جز قلب پاره پاره چه بود؟
به جز دوای کم و درد ِبی‌شماره، چه بود؟

به فکر ِفتح، به میدان ِعشق، رو کردیم
تو آمدی، سپر انداختیم.. چاره چه بود؟

تو آمدی که ببینند عاشقان جهان
دل تو را و بفهمند «سنگ خاره» چه بود؟

به برق چشم ِخود آنگونه سوختی ما را
که پاک برده‌ای از یادمان شراره چه بود؟

کمان کشیدی و شک کردی و رها کردی
به قصد ِکار ِچنین خیر، استخاره چه بود؟

تو -قلب ِسوخته!- یک بار خام عشق شدی
به حیرتم ز تو.. این جرأت دوباره چه بود؟

سجاد رشیدی پور