نقش روی توام از پیش نظر می‌نرود

نقش روی توام از پیش نظر می‌نرود
خاطر از کوی توام جای دگر می‌نرود

تا بدیدم لب شیرین تو دیگر زان روز
عارض و زلف دو تا شیفته کردند مرا

بر زبانم سخن شهد و شکر می‌نرود
هرگزم دل به گل و سنبل تر می‌نرود

مستی و عاشقی از عیب بود گو میباش
"در من این عیب قدیم است و بدر می‌نرود"

دوستان از می و معشوق نداریدیم باز
"که مرا بی می و معشوق بسر می‌نرود"

غم عشقش ز دل خسته‌ی بیچاره عبید
گوشه‌ای دارد از آنجا به سفر می‌نرود

عبید زاکانی