نیست درشهر نگاری که دل ما ببرد

نیست درشهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد

کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش
عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد

باغبانا زخزان بی خبرت می بینم
اه از ان روز که بادت گل رعنا ببرد

در خیال انهمه لعبت به هوس میبازم
بو که صاحب نظری نام تماشا ببرد

علم وفضلی که به چل سال دلم جمع اورد
ترسم ان نرگس مستانه به یغما ببرد

بانگ گاوی چه صدا باز دهد عشوه مخر
سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد

جام مینایی می سد ره تنگ دلیست
منه از دست که سیل غمت از جا ببرد

راه عشق ارچه کمینگاه کمانداران است
هرکه دانسته رود صرفه زاعدا ببرد

حافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یار
خانه از غیر بپردازو بهل تاببرد

حافظ