هرقدر که من دلهره دارم تو صبوری

هرقدر که من دلهره دارم تو صبوری
من ماهی آزادم و تو تنگ بلوری

مانند صدا آن طرف گوشی تلفن
معلومی و پنهانی، نزدیکی و دوری

آه ای خزر ریخته بر گونه ی دنیا!
اشکی، که به لب های زمین تلخی و شوری

بر شیشه ی تنهایی من ریزش باران
چون خوردن انگشت اشاره است به گوری

مغرور به هرگز نرسیدن به تو ام، ماه!
وقتی که تو را داشته باشم چه غروری؟!

آرش فرزام صفت