هر بار فنجون نگاهت رو

هر بار فنجون نگاهت رو
اون چشم های مثل ماهت رو
یا خنده های قاه قاهت رو
جام لبای دل بخواهت رو
سر میکشم، دیوونه تر می شم

تصمیم دارم توی آغوشت
سرگرم اندام زری پوشت
نجوا کنم عشقو درِ گوشت
شاید بشم مرد قدح نوشت
عشوه نریزکه جون به سر می شم

می رقصم و می نوشمت بانو
خط لبت کرده منو جـادو
تو با شکوهی، مثل دالاهو
آغوش داری، بغی از شب بو
بی تو بهم می ریزه افکارم

بالاتر از هر درک و ادراکی
شیرین زبونی و هوسناکی
تو خلسه آورتر ز تریاکی
با این حساب خیلی خطرناکی
لبهامو رو لبهات می ذارم

من مرد پاییزم، تو می دونی
از عشق لبریزم، تو میدونی

ای سیندرلا جان، نگاهم کن
با خنده هات خلع سلاحم کن
موتو پریشون کن، پرآهم کن
یه پادشاهِ بی سپاهم کن
آشوب من باش دختر صحرا

یه شاعر سر به هوا هستم
تو جنگل موهات دخیل بستم
من از شراب چشم تو مستم
تو آخر سر کار میدی دستم
با دیدنت طوفانی شد دریا

برای من تو مثل حوّا باش
منو بغل کن و زلیخا باش
من شهریارم، تو ثریا باش
برام بخون بانو، حمیرا باش
من به زنگ صدات حساسم

تَن تَ تَن تَن تَ تَن تَ تَن تَن تَن
تن به تن شو برقص در تن من
تن تو طعنه زد به هر چی بدن
چه خوبه تو تن تو جون دادن
من به این تن دچار وسواسم

من مرد پاییزم، پر از رازم
من با تنت قافیه می سازم

مصطفی گودرزی