همیشه آخرِ سر یک نفر بدهکار است

همیشه آخرِ سر یک نفر بدهکار است
کسی که رفته بدون خبر بدهکار است

به در نگفت کسی تا که بشنود دیوار
به گوشِ گوشه ی دیوار در بدهکار است

شبیه تهمتِ سر، بارِ دوشِ حوصله ام
به روی شانه ام این بار....سر بدهکار است

قنوت گریه به پای تو مستجاب نشد
به کاسه های دعایم اثر بدهکار است

وَ در ازای نماندن... به دست خالیِ من
هنوز هم چَمِدانِ سفر بدهکار است

به پیرمرد درونم هوای رفتن تو
به حجم صد ریه سیگارِ زر بدهکار است

به زعم آنکه طلبکار میرود...اینجا
کسی که گریه کند بیشتر بدهکار است

به چهره ی غزل آلودِ قبل مردن من
اگر نظر کند از هر نظر بدهکار است

اگرچه جرم من و عشق هر دو یکسان است
همیشه آخرِ سر یک نفر بدهکار است...
.
ظهیر مومنی