همین که از تو نوشتم صواب خواهد شد
همین که از تو نوشتم صواب خواهد شد
صواب گرچه نباشم ثواب خواهد شد
دلم به مقدم پاکت تراب خواهد شد
شبی دعای دلم مستجاب خواهد شد
برای نوکری ات انتخاب خواهد شد
به وصف ذات تو با صد هنر که بنویسم
به لوح سینه به خونِ جگر که بنویسم
نوشتم و پس از این بیشتر که بنویسم
به قدر فهم کمم هم اگر که بنویسم
فضائلِ تو شتر ها کتاب خواهد شد
به شورِ قافله ها چون خبر اگر برود
به تیغِ پاک چه باک است سر اگر برود
به قرب تو دو قدم بیشتر اگر برود
میان مردمِ صاحب نظر اگر برود
غلام خانه ات عالیجناب خواهد شد
به عزمِ راسخِ تکبیرِ تیغِ مژگانت
میان معرکه طوفانِ برقِ جولانت
به زیر گام تو در سیر هفت ایوانت
اگر قبولِ تو افتاد، قبلِ فرمانت
سوادِ حلقه ی چشمم رکاب خواهد شد
قسم به حیرتِ تشییع در وفاتِ خودت
بگو دوباره "سَلونی"و از حیات خودت
رقم بزن قلمی ذیل منشآتِ خودت
خودت اگر که نگویی ز کُنه ذاتِ خودت
سوالِ جن و بشر بی جواب خواهد شد...
ظهیر مومنی