چشم تو حکمِ به اعدام چه آسان می داد

چشم تو حکمِ به اعدام چه آسان می داد
پادشاهی که به قتل همه فرمان می داد

آتش وسوسه ات بود که ویران می کرد
مثل حوّا که دلش گوش به شیطان می داد

لذّت عشق به آواره گی اش هست و همین
وعده ای بود که ابلیس به انسان می داد

"به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزید"
پاسخی بود که در پرسش وجدان می داد

این غزل قصّه ی لاینحل یک شاعر بود
تا به این مسئله چشمان تو پایان می داد

دل من پیش تو بود و دل تو پیش کسی
و نشان گوشی خاموش تو بر آن می داد

بوق بی پاسخ و ... افسوس نمی فهمیدی
پشت این گوشی خاموش یکی جان می داد

علی نیاکوئی لنگرودی