چون روز وصل در نظرم جلوه‌گر شود

چون روز وصل در نظرم جلوه‌گر شود
از اشک شوق دامن من پرگُهر شود

چشمم در انتظار وصال است تا مگر
شام سیاه و تیرۀ هجران سحر شود

هر دم که یاد لاله و رخسار گل کنم
مرغ دلم چون طایر بشکسته پَر شود

در جست‌وجوی میوۀ آزادی‌ام به باغ
شاید نهال آرزویم بارور شود

نبود مرا ز سرزنش مُدّعی هراس
گر طعن تیر او به دلم کارگر شود

گر سر به راه وصل نهم عین مُدعا است
این غم به دل خریدم و با جان بدر شود

ای دل صبور باش که چون قطره‌های اشک
بر سنگ ریخت از دل سنگش گذر شود

از موج بحر و غرّش طوفان مرا چه باک
آبم ز سر گذشت چه غم بیشتر شود

ما از جفای خار کجا ترک گل کنیم
سوهان به تیغ چون بزنی تیزتر شود

"مردانیا" بنال و مکن شکوه از رقیب
شاید دعای نیم‌شبی با اثر شود

محمدعلی مردانی