کاش نهانش نگه نداشته بودم

کاش نهانش نگه نداشته بودم
شیشه‌ی می را کجا گذاشته بودم

حاصل رنجم چه بود؟ حسرت و افسوس
کاش گل آرزو نکاشته بودم

از تو برای کسی اگرچه نگفتم
مهر تو را در دلم نگاشته بودم

تا نه به مسجد روی نه میکده بی من
کوچه به کوچه نفر گماشته بودم

چشم به حیرت گشودم و تو نبودی
کاش سر از خواب برنداشته بودم

فاضل نظری