کسی ندیده پس از رفتن ِتو ، خندهء من

کسی ندیده پس از رفتن ِتو ، خندهء من
شراب هم نشد_از یادِ تو برنده_ء من

زنان ِ زُبدهء چشمان ِ تو چه می خواهند
ز جان ِ پیرپسرهای بی پرندهء من

پلنگ های جوانی ، به یاد تو هر دم
دویده اند درون ِ رگ ِ جهندهء من

بدونِ وقفه و مغرور، سینه می کوبند
گوزن های خیالت، به دنده دندهء من

غمت به شیوهء پیکرتراش های لجوج
نشسته است به وسواس، گرمِِ رندهء من

‌سیدمحمدعلی رضازاده