کفر زلف تو دگرباره مسلمانم کرد

کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد

کافری،راهنمایی سوی ایمانم کرد

گبرکی بودم بهروز لقب،نور رسول

تافت از روزن دل حضرت سلمانم کرد

مکن انکار که از همّت مردان چه عجب

مور بودم نفس پیر سلیمانم کرد

خصر وقت آمد و از لطف به یکباره خلاص

نا گه از پیروی غول بیابانم کرد

مرده ای بودم پوسیده تن اندر،به کفن

نفحه ی عیسوی آمد همه تن جانم کرد

آدمی نیستم ار شاکر نعمت نبوم

دیو بودم،کرم و لطف تو انسانم کرد

دُرد بودم کرم و جود تو بخشید صفا

دَرد بودم نظر لطف تو درمانم کرد

میرزا حبیب خراسانی