کی به دنیا می رسد ، آن کس که دنیایش تویی

کی به دنیا می رسد ، آن کس که دنیایش تویی
درد دارد ، زایشِ شعری که بابایش تویی

'مردی' ام . این روزها آبستن چشمان توست
یک غزل در راه دارم . کو سراپایش تویی

میزند در سینه ی تنگم جنینِ نابکار
هی لگد پشتِ لگد . خواهش تمنایش تویی

لب ' ویارِ' بوسه دارد از لبت ، ای نازنین
روز و شب ، درد و دوا ، امروز و فردایش تویی

شکل تو خواهد شد این لولی وش شیطان صفت
چون دلیل زایش هر بیت زیبایش تویی

نازنیم ، با تو شبها می شود خورشد دید
شمس تبریزیُ  ' مولانا ' غزل هایش تویی

من منم ، اما خدا میداند امشب من تو ام
سر به بیداری زده آنکس که رویایش تویی

محسن مهرپرور