گر من از عشق غزالی غزلی ساخته ام

گر من از عشق غزالی غزلی ساخته ام
شیوه تازه ای از مبتذلی ساخته ام

گر چو چشمش به سپیدی زده ام نقش سیاه
چون نگاهش غزل بی بدلی ساخته ام

گر چو زنبور به نیشم بنوازند رواست
کز لب لعل تو نوشین عسلی ساخته ام

شکوه در مذهب درویش حرامست ولی
با چه یاران دغا و دغلی ساخته ام

ادب از بی ادب آموز که لقمان گوید
از عمل سوخته عکس العملی ساخته ام

می کنم چشم طمع می شکنم دست سوال
من که با جامعه ی کور و شلی ساخته ام

چو خروسی تو که وقتی نشناسی ور نه
من به هر عربده ای بی محلی ساخته ام

در نمی یابی ذوق نه من در هر بیت
طرفه مضمونی و ضرب المثلی ساخته ام

می چرانم به غزل چشم غزالان وطن
مرتعی سبز به دامان تلی ساخته ام

من در این کلبه ی تاریک به اشراق ادب
آفتابم که به برج محلی ساخته ام

شهریار از سخن خلق نیابم خللی
که بنای سخن بی خللی ساخته ام

 شهریار