هم‌قافیه با باران

ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻻﻻﯾﯽ ﺍﺕ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﮐﻨﯽ
تا که ﺍﺯ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺭﻭﯾﺖ ﻏﺮﻕ ﻣﻬﺘﺎﺑﻢ ﮐﻨﯽ

ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻋﺸﻮﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻗﺮﺍﺭ
ﺭﻭﺑﺮﻭﯾﻢ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﻢ ﮐﻨﯽ

ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏ غم ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ
ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻦ ﺍﯼ ﮔﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻠﺨﻨﺪﻩ ﺷﺎﺩﺍﺑﻢ ﮐﻨﯽ

ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﻢ ﺍﺯ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺩﺭ ﻗﺎﺑﻢ ﮐﻨﯽ

ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻣﺴﯿﺤﺎ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﮕﺬﺭﯼ
ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺩ ﺍﻋﺼﺎﺑﻢ ﮐﻨﯽ

ﺩﺍﻧﻪ ﯼ ﺑﯽ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺑﺎﻍ ﺗﻮ ﺭﻭئیدﻡ ﮐﻪ ﺳﯿﺮﺍﺑﻢ ﮐﻨﯽ

ﻣﺮﻫﻢ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩﻡ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺳﺮﺥ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﻧﻮشدﺍﺭﻭﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺳﻬﺮﺍﺑﻢ ﮐﻨﯽ

مثل ﺁﻫﻮﯼ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻓﺮﺍﺭ
ﺩﺭّﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻃﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﺰ ﺻﺨﺮﻩ ﭘﺮﺗﺎﺑﻢ ﮐﻨﯽ

ﺩﯾﻦ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺍﯼ ﻋﺴﻞ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻘﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ
ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺧﻤﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻩ ﯼ ﻧﺎﺑﻢ ﮐﻨﯽ

علی قیصری
۹۵/۰۹/۰۷
هم قافیه با باران

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
هم قافیه با باران