ﺍﯼ ﺩﺭﺁﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪ !
پنجشنبه, ۳ مهر ۱۳۹۳، ۰۲:۱۳ ب.ظ
ﺍﯼ ﺩﺭﺁﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪ !
ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻩ ﮐﺸﯿﺪ
ﭘﺮﭼﻢ ﺻﻠﺢ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﯾﺶ
ﻧﻪ ﯾﮑﯽ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ
ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﻡ ﻧﺠﺎﺭﯼ ﺳﺖ
ﻭﻗﺖ ِ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻥ ﺍﺭّﻩ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﻟﺮﺯﯾﺪ
ﻧﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻭﺭﺯﯾﺪ
ﺷﺐ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭﺻﺎﻟﺖ ﺑﻪ »ﮔﻤﺎﻥ« ﺷﺪ ﺳﭙﺮﯼ
ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻟﻒ ﺗـﻮ ﻧﺎﺑﺮﺩﻩ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺩﻣﯿﺪ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻮﭺ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻭﯼ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﯼ
ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺍﻧﮕﯿــﺰﻩ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﭘﺮﯾﺪ
ﺗﻠﺨﯽ ﻭﺻﻞ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻓﺮﺍﻕ
ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﭽﯿﺪ
ﻣﻘﺼﺪ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ، ﺭﻭﺷﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﺍﻫﯿﺪ ﺍﮔﺮ، ﺑﺮﮔﺮﺩﯾﺪ!
ﮐﺎﻇﻢ ﺑﻬﻤﻨﻲ
۹۳/۰۷/۰۳