ﺍﻯ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﻫﻴﭻ ﻣﺸﮑﻞ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺍﻕ ﻳﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﻫﻴﭻ ﻣﺸﮑﻞ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﺍﻕ ﻳﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﮔﺮ ﺍﻣﻴﺪ ﻭﺻﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﺏ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ
ﻭﻳﻦ ﻋﺠﺐ ﮐﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻰﮔﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺲ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﻧﻮﮎ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﻰ ﺑﺮ ﺑﻴﺎﺽ ﺭﻭﻯ ﺯﺭﺩ
ﻗﺼﻪ ﺩﻝ ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ ﺣﺎﺟﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺑﻰﺩﻻﻥ ﺭﺍ ﻋﻴﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﻻﺟﺮﻡ ﺑﻰﺩﻝ ﺷﺪﻡ
ﺁﻥ ﮔﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺍﻯ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺢ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯ ﺍﺗﻔﺎﻗﻰ ﺍﻓﺘﺪﺕ
ﺁﻓﺮﻳﻦ ﮔﻮﻳﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺭﻭﻯ ﺍﺯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺁﻭﺭﻡ
ﻭﺭ ﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﺎ ﮐﺴﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﻣﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻧﺪﺭﮐﺸﻴﺪﻳﻢ ﺍﺯ ﺣﺪﻳﺚ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺭﻭﻯ
ﮔﺮ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﻫﺴﺖ ﺑﺎ ﻳﺎﺭﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﻗﺎﺩﺭﻯ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻰ ﻣﮕﺮ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ
ﺯﺍﻥ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮ ﻓﺮﻗﻢ ﻧﻬﻰ ﺁﺯﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻧﻴﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﺟﺒﺴﺖ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﻧﻮﺵ
ﺣﻤﻞ ﮐﻮﻩ ﺑﻴﺴﺘﻮﻥ ﺑﺮ ﻳﺎﺩ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺳﺮﻭ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻰ ﻭﻟﻴﮑﻦ ﺳﺮﻭ ﺭﺍ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻪ
ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻰ ﻭﻟﻴﮑﻦ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﮔﺮ ﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﻋﻴﺒﺶ ﻣﮑﻦ
ﺑﺪﺭ ﺑﻰ ﻧﻘﺼﺎﻥ ﻭ ﺯﺭ ﺑﻰ ﻋﻴﺐ ﻭ ﮔﻞ ﺑﻰ ﺧﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﻟﻮﺣﺶ ﺍﷲ ﺍﺯ ﻗﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﻯ ﺁﻥ ﺳﺮﻭ ﺳﻬﻰ
ﺯﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﺘﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﺩﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳﻌﺪﻯ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺯﻥ
ﻣﻦ ﮔﻠﻰ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ
سعدی