ﺑﺮﮒِ ﺳﺮﻣﺎ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﯿﻄﺮﻩ ﯼ ﭘﺎئیزﻡ

ﺑﺮﮒِ ﺳﺮﻣﺎ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﯿﻄﺮﻩ ﯼ ﭘﺎئیزﻡ
نبوَد ﺭﺍﻩ ﮔﺮﯾﺰﯼ ﮐﻪ ﺯ ﺟﺎ ﺑﺮ ﺧﯿﺰﻡ

ﺧﻠﻮﺗﻢ ﺗﯿﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮﺍئی ﺧﺎﻣﻮﺵ
ﮐﻮ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﯼ ﺷﺐ ﺁﻭﯾﺰﻡ؟

ﺁﺳﻤﺎﻥ در همه ﺟﺎ ﺭﻧﮓ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺩﺍﺭﺩ
ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﺮﯾﺰﻡ

ﺁﺧﺮ ﺍﯼ ﻧﯿﻤﻪ ﯼ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﭼﮑﻨﻢ !؟
ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺑﮑﻨﯽ ﭘﺮﻫﯿﺰﻡ

ﭼﻮ ﺣﺒﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻮﺝ
ز ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺮﻭﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻬﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻡ

ﺍﯼ ﻋﺴﻞ ﺭﺥ ﺑﻨﻤﺎ ﻭ ﺑﺒﺮ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻓﺮﺍﻕ
ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻣﻦ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺯ ﻏﻢ ﻟﺒﺮﯾﺰﻡ

ﻋﻠﯽ ﻗﯿﺼﺮﯼ