ﺑﻴﺨﻮﺩ ﺯ ﻧﻮﺍﯼ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
دوشنبه, ۱۲ مرداد ۱۳۹۴، ۰۸:۱۴ ق.ظ
ﺑﻴﺨﻮﺩ ﺯ ﻧﻮﺍﯼ ﺩﻝ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
ﺳﺎﻗﯽ ﻭ ﻣﯽ ﻭ ﻣﻄﺮﺏ ﻭ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
ﺯﺍﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪﻭﺷﺎﻥ
ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﻡ ﻣﻌﺘﮑﻒ ﺧﺎﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
ﺑﯽ ﺩﺍﻍ ﺗﻮ ﻋﻀﻮﯼ ﺑﻪ ﺗﻨﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮ ﻃﺎﻭﺱ
ﺍﺯ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺧﻮﻳﺶ، ﭘﺮﻳﺨﺎﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
ﻳﮏ ﺫﺭﻩ ﺩﻟﻢ ﺳﺨﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺸﺪ ﻧﺮﻡ
ﺩﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﻀﺮ ﮐﻨﺪ ﻭﺣﺸﺖ ﺳﻴﻼﺏ
ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩٔ ﻫﻤﺖ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
ﺁﻥ ﺯﺍﻫﺪ ﺧﺸﮑﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ
ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﮔﻞ ﺍﺯ ﺳﺒﺤﻪٔ ﺻﺪ ﺩﺍﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
ﺻﺎﺋﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺲ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﻧﺒﺎﺭ ﻋﻼﻳﻖ
ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﻴﺨﻮﺩﯼ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪٔ ﺧﻮﻳﺸﻢ
صائب تبریزی
۹۴/۰۵/۱۲