هم‌قافیه با باران

ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﺶ ﺭﻗــﻢ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺩﯾـﻦ ﺭﺍ

ﺑﻨﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺷﻢ ﺵ ﻓﻠﮏ ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ ﺭﺍ

ﺍﮔــــﺮ ﺩﻭﺭ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﻈـﺮ ﺑﺮ ﻇﺎﻫﺮﺕ ﺩﺍﺭﺩ

ﮐﻪ ﭘﯿﭽﮏ ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻦ ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺭﺍ

ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﻭﻝ ﺕ ﺷﮏ ﮐﻦ ،ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺩﺵ

ﺩﺭﺧﺘــــﺎﻥ ﺷــﻮﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺨﺴﺘﯿـﻦ ﺭﺍ

...ﻣﮕﻮ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﮐــﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺛﻤﺮ ﺩﺍﺭﺩ

ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﻧﺎﺭﯼ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺭﺍ

... ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﻮ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻦ،ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺩﺭﺧﻮﺭﻡ؛ﯾﻌﻨﯽ

ﺗﻔﻨﮓ ِ ﻣﯿــﺮﺯﺍ ﻣﺸﮑﻦ ﻏـــﺮﻭﺭ ِ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾـــﻦ ﺭﺍ

ﭼﺮﺍ ﺟﺎﻡِ ﺑﻠﻮﺭﯾﻨـﯽ ﺑﻠﻐﺰﺩ ﺑﺮ ﻟﺐِ ﺳﯿﻨﯽ؟ !

ﭼﺮﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﯽ ﺧﻤﺎﺭِ ﺩﻭﺭ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺭﺍ؟ !

ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻗﻮﻡ ﺻﻬﯿﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺯﯾﺘﻮﻧﯽ

ﺑﻪ ﺍﺷﻐﺎﻟﺖ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﯼ ﺩﻝِ ﻣﻦ،ﺍﯾﻦ ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ ﺭﺍ

ﮐﻤﯽ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﻌﺮﯼ ﻧﺼﯿﺒﻢ ﺷﺪ

ﮐﻪ ﺩﺭﺣﺪ ﮐﺴﯽ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﺁﻥ ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ ﺭﺍ

ﺗﻮ ﺍﯼ ﺷﺎﻋﺮ ﺗﺮ ﺍﺯ ‏« ﺳﯿﻤﯿﻦ «! ﺑﻪ ‏«ﺭﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ‏» ﺍﮔﺮ ﺁﯾﯽ

ﺑﭙﻮﺷﺪ ﺳﺎﯾـــﻪ ﯼ ﺷﻌــﺮﺕ ﻓﺮﻭﻍ ﻫـﺮ ﭼــــﻪ ﭘﺮﻭﯾﻦ ﺭﺍ

ﻏﺰﻝ ﻫﺎﯾــﯽ ﮐــﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯾﺖ ﺍﺛﺮ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﺍ

ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺭﺍ

ﺳﺮ ﺍﺯ ﺳﻨﮕﯿﻨــﯽ ﻓﮑـــﺮ ﻭﺻﺎﻟﺖ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ

ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺭﺍ

***

ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺑــﻢ ﺁﻣﺪﯼ ﺣﺎﻻ ، ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ

ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﻧﮕﻮﯾﻢ ‏«ﯾﺎ ﻏﯿﺎﺙ ﺍﻟﻤﺴﺘﻐﯿﺜﯿﻦ ‏» ﺭﺍ


کاظم بهمنی

۹۳/۱۲/۰۳
هم قافیه با باران

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
هم قافیه با باران