هم‌قافیه با باران

ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺳـﻼﻣـﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﺭﻭﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺤﺮ ﺻﻮﺗﺖ ﺟﺬﺑﻪ ﺩﺍﻭﻭﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ

ﺑﻬﺸﺘﺖ ﺳﺒﺰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﻋﺪﻩ‌ی ﺷﺪﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ
ﺑﺮﺍﯼ، ﺑﺮﮒ ﺑﺮﮔﺶ ، ﺩﻭﺯﺥ ﻧﻤﺮﻭﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ

ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﻢ، ﺍﮔﺮ ﺑﺴﺘﻢ ﺩﮔﺮ ﭘﻠﮏ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺭﻗﺺ ﺷﻌﻠﻪﺍﺕ ﺩﺭ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺑﺶ ﺩﻭﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ

ﺳﯿﺎﻭﺵ ﻭﺍﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮔﺮﭼﻪ
ﺩﻝ « ﺳﻮﺩﺍﺑﻪ » ﺳﺎﻥﺍﺕ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ

ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺑﺮﮐﻪ ﺍﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ ، ﺩﺭﯾﺎ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥِ ﺗﻮ
ﺑﮕﻮ: ﺟﻮﯼ ﺣﻘﯿﺮﯼ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺭﻭﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ

ﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ ﺑﻬﻤﻨﯽ

۹۵/۰۳/۳۰
هم قافیه با باران

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
هم قافیه با باران