ﺩﻭ ﺷﺐ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﻢ

ﺩﻭ ﺷﺐ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﻢ
ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺶ ﺧﻮﻭﻭﺏ ﺑﻐﻀﺎﻣﻮ ﺑﺒﺎﺭﻡ
ﻣﻨﻮ ﺟﺎ ﺩﺍﺩ ﺗﻮ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻣﺶ
ﮐﻪ ﺁﺭﻭﻡ ﺭﻭﯼ ﺷﻮﻧﺶ ﺳﺮ ﺑﺬﺍﺭﻡ

ﺗﻤﻮﻡ ﺷﻬﺮ ﻭﻗﺖ ﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ
ﻣﻦ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﺰﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ
ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺩﻣﺎ... ﺣﺘﺎ ﺩﺭﺧﺘﺎ
ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ

ﻭﺍﺳﻪ ﻡ ﻫﯽ ﭘﺮﺳﻪ ﺯﺩ ﺑﺎﺭﻭﻧﻮ ﺗﻮ ﺑﺎﺩ
ﻣﻨﻢ ﻫﻢ ﭘﺎﯼ ﺍﺑﺮﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ
ﻣﻨﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪ ... ﺣﺎﻟﻢ ﺯﯾﺮﻭ ﺭﻭ ﺷﺪ
ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺟﺎﯼ ﺍﺑﺮﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ

ﺩﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻮﯼ ﺗﺨﺘﻢ
ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻐﻀﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﻪ
ﺩﻭ ﺷﺐ ﺩﺳﺘﺎﺷﻮ ﺩﻭﺭﻡ ﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩ ﺗﺎ
ﻏﻤﻢ ﺗﻮ ﺷﺮﻡ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﺵ ﺟﺎ ﺷﻪ

ﭼﻪ ﺣﺴﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯿﻪ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ
ﺩﻭ ﺷﺐ ﻣﺴﺘﯽ... ﺩﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ
ﺩﻭ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺩﻡ ﺩﻣﺎﯼ ﺻﺒﺢ ﺑﻮﺳﻪ ...
ﺩﻭ ﺷﺐ ﻫﻢ ﭘﺎﯼ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ

ﭼﻪ ﺁﺳﻮﻥ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ
ﺩﻭ ﺷﺐ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﻢ
ﻣﻨﻮ ﺟﺎ ﺩﺍﺩ ﺗﻮ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻣﺶ
ﺩﻭ ﺷﺐ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻏﻢ ...

مهتاب یغما