هم‌قافیه با باران

ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺴﺮ ، ﺭﻭﯼ ﺟﻌﺒﻪﺍﺵ ﺑﺎ ﻭﺍﮐﺲ

چهارشنبه, ۲۶ شهریور ۱۳۹۳، ۰۶:۴۲ ب.ظ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺴﺮ ، ﺭﻭﯼ ﺟﻌﺒﻪﺍﺵ ﺑﺎ ﻭﺍﮐﺲ
ﻏﺮﯾﺐ ﺑﻮﺩ ، ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻻ ﻭﺍﮐﺲ

ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑـــﻮﺩ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺯ ﻧﮕــﺎﻩ ﺍﻭ ﻣﯽﺭﯾﺨﺖ
ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﻐﺾ ﺻﺪﺍ ﻣﯽﺷﮑﺴﺖ : ‏«ﺁﻗﺎ ﻭﺍﮐﺲ؟‏»

ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﭘﺎﺋﯿــــﺰ ، ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﺶ ﺑـــﻮﺩ
ﻭ ﺭﻭﯼ ﺟﻌﺒﻪﯼ ﻣﺸﻘﺶ ﻧﻮﺷﺖ : ﺑﺎﺑﺎ ﻭﺍﮐﺲ...

ﻏـــﺮﻭﺏ ﺑﻮﺩ ، ﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﯿﺪ
ﻭ ﻣﯽﺯﺩ ﺁﻥ ﭘﺴﺮﮎ ﮐﻔﺶ ﺳﺮﺩِ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﮐﺲ

‏(ﺳﯿﺎﻩ ﻣﺸﻘﯽ ﺍﺯ ﺍﺳﻢِ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﮐﻔﺶ
ﻧﻤﺎﺯ ﻣﺤﻀـﯽ ﺍﺯ ﺍﻋﺠﺎﺯ ﻓﺮﭼﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﻭﺍﮐﺲ‏)
 
ﺑـﺮﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻟﮕﺪ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺯﯾـــﺮ ﻗﻮﻃــﯽ ، ﺑﻌﺪ
ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩﯼ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ : ‏« ﻫﺎ ﻫﺎ ﻭﺍﮐﺲ -

ﭼﻘﺪﺭ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿــﻦ ﺧﻨﺪﻩﺩﺍﺭ ﻣﯽﭼﺮﺧﺪ»!
‏(ﭼﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺠﯿﺒﯽ) ! ﺑﻠﻪ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭﺍﮐﺲ-

ﭘﺮﯾﺪ ﺗــﻮﯼ ِ ﺧﯿــﺎﺑﺎﻥ ، ﭘﺴﺮ ﺑــــﻪ ﺩﻧﺒــﺎﻟﺶ
ﺻﺪﺍﯼ ﺷﯿﻬﻪﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﺳﯿﺪ ، ﺍﻣﺎ ﻭﺍﮐﺲ-

ﯾﻮﺍﺵ ﻗِﻞ ﺯﺩ ﻭ ﺭﺩ ﺷﺪ ، ﮐﻨــــــﺎﺭ ﺟﺪﻭﻝ ﻣﺎﻧﺪ
ﻭ ﺧﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻭﺍﮐﺲ ...

ﻏﺮﻭﺏ ﺑﻮﺩ ، ﻭ ﺩﻧﯿـــﺎ ﻫﻨــــﻮﺯ ﻣــﯽﭼﺮﺧﯿﺪ
ﻭ ﮐﻔﺶﻫﺎﯼ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻮﯾﺎ ﻭﺍﮐﺲ

ﻭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺑـــﻪ ﮐﺎﺭﺵ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﺍﺩ ﻭ
ﻫﻨﻮﺯ ﻃﺒﻖ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻭﺍﮐﺲ...

ﮐﺴـﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺳﻪ ﺑﺎﺭ " ﻣﺎﺩﺭ"! ﮔﻔﺖ
ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺗﮑﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺭﺩ ، ﺣﺘﯽ ﻭﺍﮐﺲ

ﺻﺪﺍﯼ ﺑﺎﺩ ، ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ، ﻭ ﺟﻌﺒــــﻪﺍﯼ ﭘﺎﺭﻩ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺭﻭﯼ ﺟﻌﺒﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺍﮐﺲ . . .

ﭘﻮﺭﯾﺎ ﻣﯿﺮ ﺭﮐﻨﯽ
۹۳/۰۶/۲۶
هم قافیه با باران

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
هم قافیه با باران