هم‌قافیه با باران

ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩﯼ ﻭ ﮐﺮﺩﻡ، ﺧﻄﺎ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﻭ ﺩﯾﺪﻡ
ﺷﮑﺴﺘﯽ ﻭ ﻧﺸﮑﺴﺘﻢ، ﺑُﺮﯾﺪﯼ ﻭ ﻧﺒﺮﯾﺪﻡ

ﺍﮔﺮ ﺯ ﺧﻠﻖ ﻣﻼﻣﺖ، ﻭ ﮔﺮ ﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﺪﺍﻣﺖ
ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﺸﯿﺪﻡ، ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﻨﯿﺪﻡ

ﮐﯽ ﺍﻡ، ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺍﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺷﺐ
ﺯ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﮑﻔﺘﻢ، ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺩﻭﯾﺪﻡ

ﻣﺮﺍ ﻧﺼﯿﺐ ﻏﻢ ﺁﻣﺪ، ﺑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ، ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﮔﺰﯾﺪﻡ

ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﮑﺮﺩﯼ، ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺳﯿﺎﻫﻢ
ﭼﻮ ﺑﺨﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﮑﺮﺩﯼ، ﻣﮕﺮ ﺯ ﻣﻮﯼ ﺳﭙﯿﺪﻡ

ﺑﺠﺰ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻋﻨﺎﯾﺖ، ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ
ﻧﺪﺍﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺮﺩﻡ، ﻣﻼﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﯾﺪﻡ

ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﺰﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ﻏﻢ ﺩﻝ
ﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﮑﻮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﺑﺪﻭﺵ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺸﯿﺪﻡ

ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﻨﺪ ﺷﺘﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﯽ
ﭼﻮ ﮔﺮﺩ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺍﻭ، ﺩﻭﯾﺪﻡ ﻭ ﻧﺮﺳﯿﺪﻡ

ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺑﺨﺖ ﺯ ﺩﯾﺪﻩ، ﺯ ﭼﻬﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻭﻥ
ﮔﻬﯽ ﭼﻮ ﺍﺷﮏ ﻧﺸﺴﺘﻢ، ﮔﻬﯽ ﭼﻮ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻡ

ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩﯼ ﻭ ﮐﺮﺩﻡ، ﺑﺴﺮ ﻧﺒﺮﺩﯼ ﻭ ﺑﺮﺩﻡ
ﺛﺒﺎﺕ ﻋﻬﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﯾﺪﯼ ﺍﯼ ﻓﺮﻭﻍ ﺍﻣﯿﺪﻡ؟

ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ

۹۴/۰۴/۰۸
هم قافیه با باران

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
هم قافیه با باران