قسم به قطره ی اشکم ، درون آیینه

قسم به قطره ی اشکم ، درون آیینه
که مبتلای توام ، ای رفیق دیرینه !

به خون نشسته ی عشقم ، اسیر "شعر و غمم"
که از تو مانده برایم ، همین دو گنجینه !

کنار من که نباشی ، تمام هفته یکیست ...
چه صبح شنبه ی تلخم ، چه عصر آدینه

تو آه سرد منی ، روی شیشه ی عمرم !
که سهمم از تو فقط " آااااه " بود ، در سینه

مسیر زندگی ام ، ماجرای عاشقی ام ،
چه بود ماحصلش ، جز دلی پر از کینه ؟

خطای رُستم اگر سرنوشت سهراب است ،
بگو ، به شانه نبندد نشانه ، تهمینه !

محسن نظری

مثل طفلی که به دست تو به راه افتادم

مثل طفلی که به دست تو به راه افتادم
آمدی ، توبه شکستم ، به گناه افتادم

گرچه تقصیر کسی نیست ، اگر گم شده ام
من به دلخواه خودم ، داخل چاه افتادم

بخت ویران شده ام ، آینه ی عمر من است
دل شکستم ، که به این روز سیاه افتادم

همچو خورشیدی و من مانع تابیدن تو ،
سایه ای تیره که بر پیکر ماه افتادم

در خیالات محالم ، پــی بویـیدن تو
آنقدر ، یکٌه دویدم کــه به آه افتادم

اندکی دیگر از این خواب مشوٌش باقیست
می رسم ، حوصله کن ! تازه به راه افتادم

محسن نظری

قلمو وقتی رو کــــــــــاغذ میذارم

قلمو  وقتی  رو کــــــــــاغذ  میذارم
به تــــو که فک می  کنم کم  میارم

آخه اون حسّی کـــــه  تـــوی دلمه
نمی  گنــجه  تـــوی  چن تـــا کلمه

برای وصف چشـــــات واژه  کــــمه
چرا  هر چی لغته مثل  هــــــــــمه؟

پیش موهای تو سنبل چیزی نیست
پیش  روی ماه تو گل چیزی نیست

لغت عــــاشقی  نخ نمـــــــا شده
مشت واژه هـــــــای کهنه وا شده

وسطای قـصه رشته پــــــاره شد
شعر عاشقانـه نیمه کـــــــاره شد

یــــــا بــــاید بشینم و نگـــــا کــنم
یـــــــا هزار تـــا واژه اخترا کــــــنم
  
خلیل جوادی

مغازه رنگ و ریا شلوغه

مغـــــــازه ی رنگ و ریــــا شلـوغه
که ســـــال ســـال دزدی و دروغه

شمش طلا رو بــــــــا تریلی بــردن
فقـــط همین نبــــوده خیلی بـردن

اون همه پــــول بی زبـون چپو شد
یه عــــــالمه دلار  هپل هپـــو شد

اونی کـــه توی شوش مستــاجره
کفش و لبـاسش  همه  جر واجره

اونی کــه زندگیش روی کـــولشه
می دونه این شمشا چقد پولشه؟

یه هجده و نیم بنـــــویس تــو دفتر
صفرو بچین جلــــــــوش بره تا آخر

خب،حـــــــالا این رقم فقـــط دلاره
قیمت هردلار  چهار هـــــــزاره

بشین بـــا چرتکه اینور اونورش کن
اینـو چهار هـزار  برابــــــرش کن

این همه پول میشه تــو این زمونه
سیصد و هفتـــــــاد هــزار تا خونه

حقــــــوق مستاجرا خـوردن داره؟
طلای بیچـــــاره هــــــا بردن داره؟

در آمـــدِ یـه ســــــــالِ نفتمــــونه
تــــورو خــدا نبــــــر  بذار بمــــونه

همیشه اونهایی که خیلی سیرن
علتش اینـــه کــه زیــــر آبی میرن

کسی کـــــه اینقد رو تریلیش داره
یقین دارم یه عـــــــالمه ریش داره

برای اون کـــــــــه تــوی این وادیه
دو  کــــــــامیـــون طــلا خدا دادیه

شک ندارم  کــه این بـــــزرگ زاده
خمس و زکـــــاتشم به موقه داده

شمـــشا مـــــال یــــه آدم مومنه
وگــــرنه  بردنش چطـــور ممکنه؟

خدا کنه  یهــــو طلا مس  بشه
صــاحب اون تریلی مُفلس بشه

خدا کنه تــــــوی گـلوش گیر کنه
تریلیه  صـــــــــاحبشو  زیـر  کنه

توی یه روز یه سـال در آمـد نفت
تــــو کیسه ی دولت تـرکیه رفت

فک نکنید  این چیزا حـرف مفـته
دولت  تــــرکیه  اینـــــــارو  گفته

تو مــــــــــاهواره  اردوغانو  دیدم
با گـوشای  خودم  ازش  شنیدم

منتخب  مــــــردمشـــــونه  دیگه
رئیس جمهور کــــــــه دروغ نمیگه

بگم؟ بگم؟، هنوز یه خورده زوده
نه، نگم، انشالا که گـــربه بوده

خلیل جوادی

یه روز خدا میخواس بیاد بشینه

یه روز خدا میخواس بیــــــــــــــــاد بشینه  
آدم  و  حــــــــــــــــوّا رو  بیــــــافــــــرینــه

وقتی اومد مشغــــــــــول کـــــارش بشه
خــــــواس یه فرشته دستیــــــارش بشه

تو جرگه ی  فرشته هــــــــــــــــا  نگا کرد
از تـــــــو  اونـــــــــا  یه کـــار گـر  جدا کرد

گف: برو  ظرفــــــــــــــو  پُر  خاک رُس کن
آب ام بریز یه خـــــــــــــورده گل درُس کن

فرشته با کمـــــــــــــــــــــــال میل پا شد
برای تعظـــــــــــــــــــــیم یه ذرّه تــــا شد

بـــــا هیکل قشــــنگ و خـــوش  قـــواره
فُــــرغــونــو ور داش بره خــــــــاک بیـاره

فـــــرشته هه  خاکــــارو  آوُرد  نشَست
هر چی تونس تو خــــاک رُس آب بست

همـــــــینه کـــــه جنس بشـــــــر خرابه
دو ســــوّم  کُـــــــــــــــلّ  وجـــودش آبه

اگه یه جاش سفته هـــــزار جاش شُله
تقصیـــر  اون  فــــــــــرشته ی  مُنــگُـله
 
خلاصه ، کــــــــــــــار گل به آخــر رسید
میگن خدا یه ذرّه ام تــــــــــــــوش دمید

به خــــــــــــــاطر همینه  یک عــــــالمه
هــــــــــــــــوا  تـوی کـــــلّه ی این آدمه

نمی دونم خدا چه قــــصدی داشـــــته
که آدمـــــــــــارو  سر کـــــار گـــذاشته

از ســــر طـــــــعنه گفته بــــاریکـــــــالا
جدی نگفـــته ، شوخی کــــــــرده والا

خودش میگه بشر هبـــــــوط کــــــــرده
بـــــــــا کلّه رو زمین سقــوط کـــــــرده

میگن مُخِش حســـــــابی ضربه خورده
خــــــــوبه کــــه زنده مـــونـده و نمُـرده

امــــــا حــــــــــــالا همـین خُل و دیوونه
فک میکـــــنه خـدای دنیــــــــــــــــا اونه

بشر مِثِ یه مــــــــــــاهی توی برکه س
فک می کنه دنیــــــــا همیـــــــنه و بس

اون که به برکــــــه ی خــــــودش راضیه
محـــــــــــاله  کـه  بفهمه  دریــــا  چـیه

پـــــــــــاشو برو تو آسمونــــــــــا یه سر
تلسکــــــــــوپ ام اگــــــه تـونستی ببـر

برو یه چنتــــــــــــا کهکشــــــو نو رد کن
زمینـــــــــو از اونجــــــــــا بشین رصدکن

زمین  به قــــــــــــــــدٌِ  یه ســــر سوزنه
بشــــــــر یه صــــــــــــد هــــــزارم  ارزنه

میتونی اون بـــــــــــــالا یه کــــم بشینی
دیکتـــــاتــــــورای  کـــــــــــــوچیکو  ببینی

به کـــــار  آدمــــــــــــــــــا  از اون  بلـندی
هی بزنی به روی پـــــــــــــــــات بخـندی

الان تــــــــــا اونجـــــایی که یـاد بنــده س
شــــــیر اگـــــه آدم بُکُــــــشه درنــده س

امّــــــــا از اونجــــــــــــایی کـــه عقل داره ـ
آدم اگـــــه شـــــــیر بُکُــشه ، شکـــــــاره

هی به خـــــــودش نمره ی عـــالی میده
جــــو نـــورا رو گــــــوشمــــــــــــالی میده

الاغ بد بختـــــــــــو بــــــــه هـر بهــــــــونه
رونشــــــو می بنده به تـــــــــــــازیــــــونه

خدا وکیــــــــــلی راحــــــــــــــته براتــــون؟
زنگــــــوله  بندازن  تو  گردنــــــا تــــــــون؟

قبیله تون تو جــــــــــاده هـــــــا قطار شه
شتر بیــــــــــاد رو کولـــــــتون سـوار شه؟

خدا اگه ببینه شــــــیر تــــــــو شـــــــــیره
ممکـــــنه عقلــــو  از بشــــر  بگــــــــــیره

بشینه  از روی  حســــــــــاب و نقـــــشه
عقل مـــارو به حیــــــــوونـــــــــا ببخـــشه

یه روزصُب ازخواب پامیشی می بینی
بشر  دوبـــاره  رفته  غــــــار  نشیـــــــنی

دیگــــه  بــــــــــاید  تـــــرک  تجمّـل  کنی
هر چی کـــــــه پیش میـــــاد تحمل کنی

ببـــر  اومده  دنیــــارو  دس  گــــــــــرفته
حقّـــشو  از آدمــــــا پس گـــــــــــرفــــته
 
امّـــــا تــــــو روحت ام خبـــــــر نـــــــداره
بُلن میـــشی  بـــــــازم  میــــــری  اداره

میری تـــــــوی اُطـــــــــــــاق تــر تمـیزت
می بینی خـــــر نشسته پشت مـیــزت

 به جــــــــان تــــو جنــــــــاب خر حقّشه
حقّـــشه کــــــــــه مدیــــــــر کُـلّت بشه

شک  نـــــــدارم ، اگـــه  دو روز  بگــذره
میگن این از  قبــــــلیـه  بهتـــــر تـــــــره

شیــــر  اگــــــــه  پستی  بپـذیره ، آنی
دنیـــــا  میــــشه  یــــه جنگل  جهــانی

جـــــونـــورا صــــــــــــاحب قدرت میشن
جنگـــا دیگه فقـــــــــط میشه تن به تن

تفــــنگــارو جــــم  می کنـــــن  دو روزه
می بــــرن و می چیـــنـنش تـــــو مـوزه
 
بـــــــــرای اینــــکه  روز خــــوش  ببـینن
سـلاح  هســــته ای  رو  ور می چیـنن

لبــاس قــانـــــونـــــــــو  بـه تن می کنن
خوردن گـــوشــــــــــتو  قدغن  می کنن

وقتی ببـــــینی چـــــــــــــــاره ای نداری
میـــــری می افتی به گیــــاه خـــــواری

می بیـنی آدمـــــــــــــا کنــــــار خـــــرن
دارن بــــاهم تــــــــــوی چمن می چرن

یـه دفـعه ای ممکنه روبـــــاه شَل
بشه رئیس  ســــــازمــان ملـــل

کـــــاپیــــتولاسیونِ  بشر  بـاطـله
کسی شپش هــم بُکُـشه قـاتله

ممکنه طبق مصلحت مــوش کـــور
یهو بیاد. بشه رئیـس جمهـــور

نگین کــــه موش کـــور سواد نداره
میگیم یکی بــــــره بــراش بیـــــاره

یه دونــــــــه دکتــــــرای آکـــسفوردی
یکی دو دست هم لبــــــــــاس لرُدی

لبــــاســـارو تنش کنـه مـــــاه میشه
رئیس جمهور چی چیه، شاه میشه

میای خونه  خورد و خمــیر و خسـته
می بینی کرگدن به جـــات نشسته

رو مبلتـــــون یــــه پنگــــــوئن لمـیده
یه گـــــــوشه هــم الاغ دراز کشیده

اون طرف ام  بـــــو قلمون یه کــــاره
رفته نشسته پــــــــــای مــــــاهواره

بیـــــایم از این به بعد عــــادت کنیم
حقـوق حیــوونــو  رعـــــــــایت کنیم

دیگه رو حقٌ مــــــــورچه پــا نذاریم
برای سوسکا دمــــپایی نیـــــــاریم

خلیل جوادی

اگـــه یـه روز رفتی یه جــــای دنیــــــا

اگـــه یـه روز رفتی یه جــــای دنیــــــا
واسه خودت ماشین خریدی اونجــــــا

یه چی بخر شبیه پیکـــــان بـــــــاشه
صندلیاش مدل جـــــوانـــــان بـــــاشه

وقتی کـــه پشت فـرمونش نشستی
خواستی بفهمن کـه کجایی هستی

اوّل کـــــــــار واســـــــــه جلو پنجـره
یــه نعل اسب عــالی یــادت نره

تسبـیـــحتــو بـــپـیـــچ دور شصتـت
مبــــایلـــتم در آر بگیـــر تـــو دستت

رعـــــــــــــــایت حــق  تقــــدم  بـــده
گـازو بگیر به هچکی ام را نـده

بـا هر کی خواس جلـو بیفته لـج کن
برو جلوش فرمــونـــو فوری کــج کـن

یـه دفـه مثــل اسب وحشی رم کن
 روی تـمـــوم آدمــــــارو کــــم کـــن

همیشه دوبلـه واستـا راهو سـد کن
افسر اگــــــه نبــود چراغــــو رد کـن

سبقتو هر جور کــه دلت خواس بگیر
از چپ اگـــه مشکـله از راس بگـیــر

تــــا می بیـنی را نمیرن جمـــــاعت
لایی بکش بــــــرو بــا اند ســــرعت

نذار کسی تـــــــورو معـــطـل کنــــه
هیچکی نباید بـــا تــو کـل کــل کنه

پشت چـراغ اگه جلوت واســــتـادن
چراغ که سبز شد یــهو بــــوق بـزن

تمـــوم آدمــــا بــــه جـــز تــــو خُـلن
نمیـــدونن چـــــــراغ چـــــیه مُنگُـلن

همه به جز تو دست و پــــا چُلُـفتن
بـــــوق نـــزنی مـمـکـــنه را نیــفتن

راستی کــمر بنـدتو هــیچوخ  نبـند
محل نده بـــه این چیــزای چـــــرنـد

هر کی کمر بندشو بسته هــو کـنم
خودت فقـــط روی شکـم ولــــو کـن

همینجوری که پشت رل نشـستی
بذار هـمه خیــال کنن کــــه بستی

گشنه شدی یه موقه پشت فرمون
یــه چی بذار تــــو دهنت به لُمبــــون

دستــتو بیـــرون ببــــــر از پنجـــــره
هر چقد آشغال داری شوت کن بره

تخـمه اگـــه خوردی لُپاتـــــو پُف کن
پوستشو تـا هر جا که میره تُف کن

خلیل جوادی

حاجی آقا شما که با خدایی

حاجی آقا شما که با خدایی
اهل مرام و لوطی و اینایی-

شما که دستتون تو کار خیره
مثل جهیزیّه و  وام  و غیره...

سردرتون یه پرچم سیاهه-
هیئت و سور و ساتتون به راهه

ازخونه‎تون بوی خورشت قیمه
میره تا یزد و اصفهان و میمه

یه عالمه سینه‎زن و نوحه‎خون
میان ردیف میشن سر سفره‎تون

میون بوی گند پا و عرق
نذر شما قبول درگاه حق

درسته قیمه نذری غالبه
منم یه پیشنهاد دارم جالبه

وقتی جماعت اومدن بشینن
بگید سر سفره کتاب بچینن

قیمه خورا گفتن اگه"این چیه؟"
بگید کتابه، نذر فرهنگیه!!!

اونایی که زیادی زنجیر زدن
بعضیاشون ممکنه فحش‎ام بدن

اونی که فحش چارواداری میده
کسی کتاب تو دست اون ندیده
 
قیمه خورای حرفه‎ای همینن
دوس ندارن جایی کتاب ببینن

تو خونه‎شون مردم این زمونه
بوفه‎دارن جای کتابخونه

اونایی که لاتن و مافنگی‎ان
اکثرشون گشنه‎ی فرهنگی‎ان

گشنه‎ی فرهنگی خبر نداره
که گشنگی چی به سرش میاره

حاجی آقا شکم صداش کلفته
گشنه بشه به قار و قور می‎افته

شکم اگه یه ذرّه غُرغُر کنه
یارو باید یه چیزی توش پر کنه

اما مخش چون که صدا نداره
پا نمیشه براش غذا بیاره

اگه بگی مخت داره می‎گنده
بهت میگه مخ دیگه کیلو چنده؟!

غذای باب میل مُخ کتابه
اگه بهش کتاب بدی صوابه

کتاب باید مغزارو بیدار کنه
تا مُخ بیچاره یه کم کار کنه

کله‎ی مردم اگه کار بیفته
گرسنه موندن دیگه حرف مفته

اراذل و چوب و چماق جم میشه
بی‎ادب و عربده کش کم میشه

امان از این حافظه‎ی هش ال هفت
یه نکته‎ی ظریف یادمون رفت

این که، کتاب باید کتاب باشه
نه این که مثل قرص خواب باشه

مطالبش پرت و پلا نباشه
مایه‎ی طنز عُقلا نباشه

باید یه چی باشه که، آدم اگه
گرفت وخوند، "حیفِ کاغذ" نگه

حاجی آقا دست و دلت نلرزه
کتاب زیادتر از کباب می‎ارزه

مرغ و کباب و قیمه در نهایت
چقد دووم داره مگه؟ سه ساعت!

حاجی آقا شما یه ذرّه فک کن
مسیر قیمه رو دقیق چک کن

فردا اگه ببینی قیمه‎ت کجاس
قبول می‎کنی که حرفام به جاس

اما کتاب کنارشه همیشه
تازه با خوندن‎ام تموم نمیشه

شما که از حقیر عالم‎تری
هر چه حدیثه کلهم ازبری
 
خلاصه عرض بنده یادت نره
کتاب ثوابش از کباب بیشتره

خلیل جوادی