چون جبرئیل حکم خدای مبین گرفت
در زیر پر بساط زمان و زمین گرفت
احمد از او پیام جهان‌آفرین گرفت
یعنی برای فاطمه یک اربعین گرفت
شکر خدا که گلبن احمد به گل نشست
ز انفاس دوست باغ محمد به گل نشست
گفتا که حق دعای تو را مستجاب کرد
شام تو را جنیبه‌کش آفتاب کرد
نامی برای دختر تو انتخاب کرد
وان را ز لطف زیور و زیب کتاب کرد
زان در نُبی خدای تو نامید کوثرش
تا بی وضو کسی نبرد نام اطهرش
ای بوسه‌گاه خیل ملک آستانتان
بال فرشتگان خدا سایبانتان
مهر فلک ندیده هنوز آسمانتان
منظومه‌ای رفیع‌تر از کهکشانتان
بانو! مزار گم‌شده اعجاز میکند
مشت مخالفان تو را باز میکند
گفتی از او مدینه منور شود که شد
از عطر ناب یاس معطر شود که شد
جاری به دهر چشمه کوثر شود که شد
می‌خواست حق که خصم تو ابتر شود که شد
دنیا پر از ذراری زهرای اطهر است
والله جای گفتن الله اکبر است
ما بهره‌ای ز فیض تو اغلب نداشتیم
انگار جز فدک ز تو مطلب نداشتیم
آگاهی از معارف مذهب نداشتیم
کاری به کار عزت مکتب نداشتیم
ترسم از آن که کار برادر! بتر شود
وز این که هست فاطمه مظلوم‌تر شود
ما شاعران به قافیه پرداختیم و بس
عمری به وجه تسمیه پرداختیم و بس
از متن هی به حاشیه پرداختیم و بس
از تو فقط به مرثیه پرداختیم و بس
باید اگر معارف ناب تو زنده کرد
کی می‌توان به فاطمه گفتن بسنده کرد
اندیشه کرده خصم قسم‌خورده شما
تا خود چه تسمه‌ها کشد از گرده شما
دشمن کجا و وحدت گسترده شما
دارد هراس از سر نسپرده شما
از اعتراض فاطمه شیعه‌ست سربلند
بیهوده نیست ناله ز دیوار و در بلند
پیش سران کفر نباید خضوع کرد
باید به اصل خویشتن خود رجوع کرد
باید مرور حادثه‌ها را شروع کرد
یعنی علاج واقعه قبل از وقوع کرد
دشمن همیشه زار و سرافکنده شماست
مرعوب پاسخ «نه»ی کوبنده شماست
اینک که هست امت اسلام در خطر
بحرین در محاصره و شام در خطر
بیت‌الحرام باز از اصنام در خطر
حج و منا و مشعر و احرام در خطر
چشم امید شیعه به بیداری شماست
زهرا در انتظار وفاداری شماست
روزی که یاس فاطمه تکثیر می‌شود
اسلام در زبانه فراگیر می‌شود
عالم پر از شمامه تکبیر می‌شود
دنیایی از مکاشفه تصویر می‌شود
آید ندا که کعبه مقصود می‌رسد
از گرد راه مهدی موعود می‌رسد
مجاهدی پروانه
